26/02/2008

La Città t'acqua. Di Aldo indini


Quando intra la varca nmienzu a mari
ti vesciu la sera e puru la matina,
pensu a quantu ancora ti putia amari
ci no tinivi lu bruttu vizziu ti la cantina.

Quando ta culatu quiddu ca ti piaci,
e tuerni a casa mbriacu ca ‘a nbiutu,
birlisciandu vieni ca vue faci la paci,
cu dda vocca ca ti puzza ti nnacitutu.

Quando poi ti cuerchi tra ranzuli ti linu,
e subbutu sta ncumienzi a cruffulari,
mava sciri bbuenu cu no ccoghiu lu vinu
ca toppu nu picca ccumienza a firmintari.

Sbattendo di qua e da t’azi ogni matina,
e lu vinu ca ti nbivi eti tra lù chiù caru,
tieni sulu pinsieru cha sciri alla cantina
cu nbivi vinu russu e toci, lu necramaru.

Ma a Brindisi lu vinu essi ti li funtani,
a casa iddu di teni chinu puru lu rinali,
e non ce cu lu catti buenu cu ti lluntani
tantu costa menu assai ti l’acqa minirali.
Na cosa pensu, e no riescu a capiri,
mentre la robba mbucata si sta sciacqua
, pirceni quisti ti capu mi ndi fannu sciri,
inveci ti vinu, la chiamunu città t’acqua.

Aldo Indini